Oct 11, 2009

నిన్ను చేరుదామాని....


నీ తలపులతో తడిచి మైమరిచిన హృదయం.                                              నీ జాడ కానరాక తీవ్ర వేదనకు గురైంది.
పని చూసుకోవాలో,హృదయాన్ని చూడాలో అర్థం కాక దిక్కులు చూస్తోంది మనసు.
బుధ్ధికి విషయం అంతుచిక్కక వ్యర్థ సుఖాలకై పాకుతూ ఉంది.
జీవిత సారం జీవించటంలో ఉంది అంటారు...సముదాయించటానికే సరిపోయింది..
జీవించటం జీవించినంత అసత్యంగా మారింది...
హృదయం మరీ ముదిరింది...
నన్ను ఇన్ని భాగాలుగా విడదీసిన నిన్ను చేరుదామాని....

చెమర్చిన భావం నేను


ఆలోచనా మేఘం పై
అరవిచ్చిన  పుష్పం పై
చెమర్చిన భావం నేను
ఏమార్చిన హృదయం నేను

ప్రాణమై బదులిస్తా


ప్రశ్నలతో ఒంపకు నన్ను
ప్రణయంతో నింపేస్తా !
ప్రాయమై కవ్విస్తే ...
నీ ప్రాణమై బదులిస్తా ....

నాకు కన్నీటి భాషను నేర్పు


కళ్ళతో హృదయాన్ని తాగుతావు
చూపుల్తో మనసును తాకుతావు
విషయం అడిగితే ... కన్నీళ్ళై ఒలుకుతావు
హే, ప్రభూ ! నాకు కన్నీటి భాషను నేర్పు

నిన్ను ఎవరని అనుకోను ?


నలుపు ఓ వైపు నను తరుముతూ ఉంటే
వెండి వెలుగు వెచ్చగా చేరువవుతూ ఉంటే
నిన్ను ఎవరని అనుకోను.... ?
హృదయాన్ని తడిపే రుధిరం అనుకోనా ?
పాదాన్ని నడిపే మౌనం అనుకోనా  ?
గతమై గడిపే అవగతమనుకోనా ?
అవును ......
ఇది మనసు ఆడే వింత నాటకం
సొగసుని కోల్పోయే ఆలోచనా కంటకం

సందేహం ...............ప్రేమ



 సందేహం తనను తాను ధ్వంసం చేసుకునే వరకు ..
                                          మనని పరిశోదించడానికి ప్రోత్సహిస్తూనే వుంటుంది........
 ప్రేమ తనను తాను అంకితం చేసుకునే దాకా ........
                                                     ప్రపంచాన్ని భరిస్తూనే ఉంటుంది .....