ఎవరూలేని వింత ఎడారిలో

అంతందంగా పూసావేంటే ముద్దుల గులాబి
ఎవరూ లేని వింత ఎడారిలో.....

అంత కమ్మని పాటలేంటే వన్నెల కొయిలా
బాటసారులే లేని ఈ వింత రహదారిలో

అంతదమయిన నవ్వేంటే ఓ నాగమల్లీ
నాగుల నడుమ వాగుల నడుమా

మనుషులు లేని చోట మహా ప్రశాంతంగా ఉంటుంది కదూ

చల్లని గాలిలా మారి నీ చుట్టూ వీస్తుంది

కదలని కళ్ళతో కాలాన్ని కదిలిస్తూ ఉంటాను

వదలని నీ భావాలను ఒంటరిగా మోస్తూ ఉంటాను

హృదయం విరహంతో నిన్నే చూస్తూ ఉంది

చల్లని గాలిలా మారి నీ చుట్టూ వీస్తుంది

గుండె పగిలితే
మనసు విరిగితే

సడిలేకుండా వచ్చి సందేశం ఇస్తావు
పగిలిన ముక్కలు ఏరేలోపు మల్లీ పగులుతుంది

వెతకటంతోనే సరిపోయింది జీవితం
బ్రతుకులోని తీపి నీకే అంకితం

నీ కవితగా మిగిలిన విశేషాన్ని

బహుమతులు పొందలేదు

అనుమతులు అందలేదు

నేనొక అవశేషాన్ని

నీ కవితగా మిగిలిన విశేషాన్ని

బ్రతకటంలో కళ నీకే అంకితం

హృదయమనే మాటొచ్చి

ఓటమికే ఓర్పొచ్చి

ఓడి,గెలిచింది జీవితం

బ్రతకటంలో కళ నీకే అంకితం

అనుభూతి కలిపితే అంతరంగాలు

నన్ను నేను పరిచయం చేయాలా

నిండు కుండకు మట్టితెలియదా ?

నీలో మునిగితే తరంగాలు

అనుభూతి కలిపితే అంతరంగాలు

మురళికి తెలుసు నీ పెదవుల మృదువెంతో

కనులకు తెలుసు కనపడని మధువెంతో

చెవులకు తెలుసు... నీ పలుకుల మధురిమెంతో

వేటినడిగినా ఏదో ఒకటి చెబుతాయి

చెప్పలేని నేను

విప్పలేని నన్ను

విశాల గగనంలోకి విసిరాను

రసాణువులు నిన్ను చేరాలని

చేరి, పదిరెట్లై నాపై కురవాలని